Teorie.

Jestem 

Społecznie Upośledzony. 

Mam dwa lewe buty, 

Choć ani jednej 

Nogi.

I lekko powyżej uszu 

Twoje słabe, 

ludzkie kroki.

Odbijam się od swej natury, 

Życia po gorszej stronie, 

W czasie, który mija 

Bezpowrotnie,

Pokrywając siatką zniszczeń 

Skórę 

Na czole. 

Myślę, że jestem. 

Choć na chwilę,

Smakując rozkoszy 

Życia poza tłumem, 

Gdzieś na skraju, 

Obojętności 

Bo jestem. 

Społecznie Upośledzony. 

Nie znam 

Szczęścia. 

Miłości. 

Ani w praktyce. 

Ani w przenośni. 

List mało osobisty

Wiesz... 

Gdy patrzę na Twoje zdjęcie,

to widzę zwykłą szmatę, 

którą przecież jesteś. 

Małą. 

Nieporadną.

Sztuczną. 

Panienką. 

Jeżeli wszystkie Twoje cechy 

zbiorę w jedno 

zostanie tylko 

Atencyjne Ścierwo.

I gdybym miał dwie kule, 

a obok Ciebie 

Stałby Stalin, do spółki z Hitlerem

To obie kule 

Wpierdoliłbym w Ciebie. 

Aż strach pomyśleć, 

że kiedyś,

Wolałbym owe dwa razy,

Strzelić do siebie.