Przed przeczytaniem skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Umieranie... 

To całkiem powolny proces. 

Trzeba szukać 

Sensu umierania 

I oswoić się 

Ze śmiercią. Rzecz jasna. 

Żeby wiedziała, 

Kiedy ma Cię zabrać.. 

I musisz... 

Musisz udowodnić 

Że jesteś wart zabrania.

A co za tym idzie, 

Zabrania się zawierania 

Szemranych interesów, 

Z istotami z poza świata. 

Bo śmierć, da za nas 

Więcej niż by chciała, 

Ale zabierze. 

Bez możliwości odwołania. 

Wnętrze

Powiesz mi może, że ja 

Nie dla Ciebie.

I pojąć nie możesz,

Jakim cudem Ty dla mnie 

W pętli przeznaczenia 

Utykasz, gdzieś w głowie... 

I w tej jednej chwili

Gdy spojrzenie moje 

Dotyka łapczywie skóry Twojej, 

I tak magicznie  

Jak gdybym nic piękniejszego 

Nie widział

Nigdy wcześniej. 

I jednym tylko słowem 

mówię "kocham" bezgłośnie

A może nie... 

Tak naprawdę 

Nienawidzę tego w Tobie. 

Bo dla tej miłości

Ja zabijam w sobie 

Wszystko co dla mnie dobre 

Bo dla niej moknę 

Na ostatnim przystanku 

Tuż przed Twoim oknem 

Bo dla niej chowam do pudełka 

Te wszystkie wspomnienia 

O których ona zapomniała pamiętać

I kiedy patrzę w jej oczy 

To na ten jeden moment 

Mogę zapomnieć o wszystkim 

Czego się boję.

I być może jeszcze tego nie wiesz 

Ale ja chcę na Ciebie patrzeć. 

I czasem, po krótkiej, myśli wariackiej 

Pocałować Cię

Gdzieś w deszczu,

Na końcu świata,

W ostatniej godzinie kończącego się dnia,

Tak jakby jutra 

Już nigdy nie miało być 

Dla nas... 

Gdy zamknę oczy

Gdy zamknę powieki Twoje, 

A oczy zgaszone, 

Skończą piekielną, 

Życia chorobę, 

Świat mój z każdym dniem, 

Pogrążony w istnienia żałobie,

Skończy się. 

Bezpowrotnie. 

I nie wśród fanfar, 

A cichości uniesienia, 

Nastanie omega, 

Mojego istnienia, 

Odchodzą w skrytości 

Wśród lekkości nocy, 

Miękko znów zbliżę 

Swoją duszę do Twojej. 

I wrócę z miłością, 

Do jednego wspomnienia,

Gdy błogo, 

Zbliżyliśmy ku sobie 

Dwa serca. 

I odchodząc szepnę, 

Że idąc do Ciebie, 

Zostawiam za sobą,

Całe cierpienie. 

Bo dla mnie, 

Innego końca świata, 

Już nie będzie. 

Śmierć

Liczę,że nie usłyszy 

Moich wyjących myśli 

Śmierci w moich oczach 

Nie zobaczy 

Choć na śmierć już 

Jestem skazany.

Zakryję wszystkie blizny

Na kręgosłupie moralnym 

Świeżymi nacięciami 

Choć przez ból 

Nigdy 

Nie byłem kochany. 

Zaszyję się w Twojej własnej 

Twarzy 

Może w niej znajdę odpowiedź 

Ile waży 

Pół grama normalności. 

I przestanę ryć 

We własnej skórze 

Na której krew jak atrament 

Litery pisane piórem. 

Zabłąkany. 

Zakuwam wzrok do ściany

Szarpiąc się z własnym duchem 

O ostatni oddech

Na koniec... 

Umieram. 

I nic. 

Już. 

Nie muszę.