Śmierć

Liczę,że nie usłyszy 

Moich wyjących myśli 

Śmierci w moich oczach 

Nie zobaczy 

Choć na śmierć już 

Jestem skazany.

Zakryję wszystkie blizny

Na kręgosłupie moralnym 

Świeżymi nacięciami 

Choć przez ból 

Nigdy 

Nie byłem kochany. 

Zaszyję się w Twojej własnej 

Twarzy 

Może w niej znajdę odpowiedź 

Ile waży 

Pół grama normalności. 

I przestanę ryć 

We własnej skórze 

Na której krew jak atrament 

Litery pisane piórem. 

Zabłąkany. 

Zakuwam wzrok do ściany

Szarpiąc się z własnym duchem 

O ostatni oddech

Na koniec... 

Umieram. 

I nic. 

Już. 

Nie muszę.