Wnętrze

Powiesz mi może, że ja 

Nie dla Ciebie.

I pojąć nie możesz,

Jakim cudem Ty dla mnie 

W pętli przeznaczenia 

Utykasz, gdzieś w głowie... 

I w tej jednej chwili

Gdy spojrzenie moje 

Dotyka łapczywie skóry Twojej, 

I tak magicznie  

Jak gdybym nic piękniejszego 

Nie widział

Nigdy wcześniej. 

I jednym tylko słowem 

mówię "kocham" bezgłośnie

A może nie... 

Tak naprawdę 

Nienawidzę tego w Tobie. 

Bo dla tej miłości

Ja zabijam w sobie 

Wszystko co dla mnie dobre 

Bo dla niej moknę 

Na ostatnim przystanku 

Tuż przed Twoim oknem 

Bo dla niej chowam do pudełka 

Te wszystkie wspomnienia 

O których ona zapomniała pamiętać

I kiedy patrzę w jej oczy 

To na ten jeden moment 

Mogę zapomnieć o wszystkim 

Czego się boję.

I być może jeszcze tego nie wiesz 

Ale ja chcę na Ciebie patrzeć. 

I czasem, po krótkiej, myśli wariackiej 

Pocałować Cię

Gdzieś w deszczu,

Na końcu świata,

W ostatniej godzinie kończącego się dnia,

Tak jakby jutra 

Już nigdy nie miało być 

Dla nas...